31 یکّ رۆچے مسترێن جنکّا گۆن کَسترێنا گوَشت: ”مئے پت پیر اِنت و اِدا دگه هچّ مردێنے نێست که گۆن ما وپت و وابے بکنت، اَنچۆ که سجّهێن دنیائے دۆد اِنت.
ساراییا گۆن اِبراما گوَشت: ”هُداوندا منی دێم داشتگ و چُکّ آورتَ نکنان. تئو برئو و گۆن منی مۆلدا بوَپس که بلکێن منا چه آییئے نێمگا چُکّے ببیت.“ اِبراما ساراییئے گَپّ زُرت.
اِبراما گۆن هاجِرا وپت و واب کرت و هاجِرئے لاپ پُرّ بوت. وهدے هاجِرا زانت که منی لاپ پُرّ اِنت، وتی بانُکئے مان نئیارَگی بندات کرت.
سُدوم و گُمورَهئے نێمگا، جَهلا، سجّهێن دشتئے نێمگا چارتی و دیستی که چه زمینا بزێن دوتّے چست اِنت، چۆ کورَهئے دوتّا.
آدما، گۆن وتی جَن هئوایا وَپت و واب کرت و هئوائے لاپ پُرّ بوت و کائِن پێدا بوت. هئوایا گوَشت: ”چه هُداوندئے برکتا، منا مردێنچُکّے بوتگ.“
آ رۆچان و رند هم زمینئے سرا نِپیلیم هستاَتنت. هُدائے مردێنچُکّ که انسانانی جنکّانی کِرّا شتنت، اے جنِکّان چُکَّ آورت. اے چُکّ کوَهنێن زمانگئے مَزَنمَرد و نامدارێن مردم اَتنت.
پِتْرُسا نزانت چے بگوَشیت، چێا که سکّ تُرسگا اَتنت.