Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




پێدایش 19:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

16 بله لوتا که دێر کرت، آ مردان، لوت و لوتئے جَن و دوێن جنکّ دستا گِپتنت و چه شهرا ڈنّ برتنت، چێا که هُداوندا آیانی سرا رَهم کرتگ‌اَت.

Вижте главата копие




پێدایش 19:16
39 Кръстосани препратки  

بامگواه که بوت، پرێشتگان لوت هُجّ کرت و گوَشت: ”زوتّ کن وتی جَن و دوێن جنکّان چه اِدا بزور و برئو، اگن نه اے شهر که سِزا دئیگَ بیت، شما هم رۆپگ و برگَ بێت.“


اگن ما اینچُک مهتل مبوتێنێن، تان اے وهدی دو رندا شتگ و آتکگ‌اَتێن.“


هما دابا که پتے په وتی چُکّان مهربان اِنت، همے پئیما هُداوند په هما مردمان مهربان اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت.


هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.


بله هُداوندا په وتی نامئیگی رَکّێنتنت، تانکه وتی زۆر و واکا زاهر بکنت.


هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.


آییا وتی باکَمالێن کار یادگار کرتگ‌اَنت، هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت.


هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.


تئیی هُکمانی منّگا اِشتاپَ کنان، دێرَ نکنان.


هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.


بدکارئے رنج و اَزاب باز اَنت، بله هُداوندئے مِهر هماییئے چَپّ و چاگردا گیپت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.


هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،


تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.


چه شما کئے په زِندا هُدۆناک اِنت و وشّێن رۆچانی گِندگئے لۆٹۆک؟


بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.


تئو، او هُداوند، نێک و بَکشنده ائے و په آیان چه مِهرا سررێچ ائے که گۆن تئو پریاتَ کننت.


هُداوند جار جنانا موسّائے دێما گوَست: ”هُداوند آن، هُداوند، رهمان و مِهربانێن هُدا من آن. گزبئے آرَگا دێرَ کنان و چه مِهر و وپایا پُرّ آن.


گۆن هزاران نَسلا وتی مِهرا برجاهَ داران و رَدکاری و سَرکشّی و گناهانَ بَکشان بله رَدکاریا بے سِزایا گوَزگَ نئیلان. پت و ماتانی رَدکاریانی سِزایا چُکّ و نُماسگانَ دئیان، تان سئیمی و چارمی نَسلا.“


بله هما مالیاتگیر دور اۆشتاتگ‌اَت و آسمانی چارت هم نکرت. دستی وتی سێنَگا جت و پِریات کنانا گوَشتی: ’او هُدا! ترا منی سرا بَزّگ بات که گُنهکارے آن.‘


کَسّ تان هما وهدا منی کِرّا آتکَ نکنت که پت، بزان منی دێم دئیۆک آییا منی نێمگا مئیاریت. هرکَس که کئیت، من آییا آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.


گڑا بزان، هُدا هرکَسئے سرا که بلۆٹیت رَهمَ کنت و هرکَسئے دلا که بلۆٹیت سِنگَ کنت.


هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی.


پهرێزکارێن لوت که چه ناشَرێن مردمانی سِلّی و بدکاریان سکّ دلرنج اَت، رَکّێنتی


گڑا همے پئیما هُداوندَ زانت که وتی پهرێزکارێن مردمان چۆن چه چَکّاسان برَکّێنیت و بدکاران سِزا بدنت تان هما وهدا که دادرسیئے رۆچ برسیت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами