1 بێگاها، دوێن پرێشتگ سُدوما سر بوتنت. لوت شهرئے دروازگئے دپا نِشتگاَت. وهدے پرێشتگی دیستنت، پاد آتک و آیانی پێشوازیا شت، په اَدب سَری جَهل کرت و
تێرائے نَسل و پَدرێچئے کِسّه چُش اِنت: چه تێرایا اِبرام و ناهۆر و هاران پێدا بوتنت. چه هارانا لوت پێدا بوت.
اِبرام کَنهانئے سرڈگارا نِشت و لوت هما شهران جَهمنند بوت که دشتا اَتنت. لوتا وتی گِدان زُرت و سُدومئے نزّیکّا مِکّ کرتنت.
اے سئیێن مرد چه اۆدا پاد آتک و راه گِپتنت. دێم په سُدوما چارتِش. اِبراهێم هم شت گۆن که آیان رهادگ بکنت.
گڑا آ مردان وتی راه تاب دات و دێم په سُدوما شتنت، بله اِبراهێم اَنگت هُداوندئے بارگاها اۆشتۆک اَت.
بله پرێشتگان دست ڈنّا شهارت، لوتِش لۆگئے تها کَشِّت و دروازگِش بَست.
گوَشتی: ”او منی واجهان! وتی کَسترئے لۆگا بیاێت و وتی پادان بشۆدێت. شپا همِدا بجلّێت و بامگواها سر بگرێت.“ آیان گوَشت: ”اِنّه، ما وتی شپا شهرئے چارراها گوازێنێن.“
اِبراهێما پدا آ مُلکئے مردمانی دێما سَر جَهل کرت و
نون ایسُّپا چُکّ چه اِسراییلئے کُٹّا کِنزێنتنت و سَری په ادب جَهل کرت.
شهرئے مسترانی گوَرا نام و دپ آن و شرابیانی سئوت.
لوتئے زمانگا هم همے ڈئولا اَت، مردم په ورگ و چرگ و بدل و باندات و کِشت و کِشار و لۆگ و جاگهئے بندگا گُلاێش اَتنت،