33 وهدے هُداوندا گۆن اِبراهێما هبر هلاس کرت، چه اۆدا شت و اِبراهێم هم وتی لۆگا پِر ترّت.
وهدے هُدایا وتی هبر گۆن اِبراهێما هلاس کرتنت، چه آییئے کِرّا بُرزاد شت.
اے سئیێن مرد چه اۆدا پاد آتک و راه گِپتنت. دێم په سُدوما چارتِش. اِبراهێم هم شت گۆن که آیان رهادگ بکنت.
گڑا آ مردان وتی راه تاب دات و دێم په سُدوما شتنت، بله اِبراهێم اَنگت هُداوندئے بارگاها اۆشتۆک اَت.
گواتا که سر کرت، آیان هُداوندێن هُدائے پادبرَمش اِشکت که باگا گام جنگا اَت. مرد و آییئے جَنا، وتا باگئے درچکانی پُشتا چه هُداوندێن هُدایا چێر دات.
دومی سباها، ماهلّه لابانا وتی جنکّ و نُماسگ چُکِّت و برکت داتنت. پدا در آتک و وتی لۆگا پِر تَرِّت.
نون آکوب رهادگ بوت و راها هُدائے پرێشتگ گۆن آییا دُچار کپتنت.
گڑا مَردا گۆن آکوبا گوَشت: ”بِلّ نون منَ رئوان که بامگواه اِنت.“ بله آکوبا گوَشت: ”تانکه منا برکَتَ ندئیئے، ترا رئوگا نئیلان.“
گڑا هُدایا آکوب اِشت و چه هما جاگها که گۆن آییا هبری کرتگاَت، بُرزاد شت.