20 گڑا هُداوندا گوَشت: ”سُدوم و گُمورَهئے هلاپا پِریاتے چِست اِنت. آیانی گناه همینچک باز اَنت
سُدومئے مردم بَدکار و هُداوندئے دێما باز گُنهکار اَتنت.
که ما اے جاگها تباهَ کنێن. اے شهرئے هلاپا اَنچێن مزنێن پریاتے هُداوندا سر بوتگ که مارا په اے شهرئے تباه کنگا رئوانی داتگ.“
آ اَنگت نئوَپتگاَتنت که چه سُدومئے هر کُنڈا سجّهێن مردێن، پیر و وَرنا آتکنت و لۆگِش اَنگِرّ کرت.
هُداوندا گوَشت: ”تئو چِه کارے کرت؟ تئیی براتئے هۆن چه زمینا گۆن من پریات کنگا اِنت.
هُدایا دیست که زمین سِلّ بوتگ، چێا که دنیائے سجّهێن مردمان بدێن راهے گِپتگاَت.
بچارێت، انّون هما کارنده و دِهکانانی مُزّ شمئے هلاپا کوکّارَ کنت، که آیان شمئے ڈگارانی کِشار رۆن و مۆش کرتگاَنت و شما گۆن مَندر و رپک آیانی مُزّ نداتگ. آ رُنۆکانی اے پریات، زۆرمندێن هُداوندئے گۆشا رَستگ.