18 اِبراهێم اَلّما مزن و زۆرمَندێن کئومے جۆڑَ بیت و آییئے سئوَبا زمینئے سجّهێن کئوم برکتَ گرنت.
من تئیی نَسل و پَدرێچا آسمانئے اِستارانی کِساسا بازَ کنان و اے سجّهێن زمینان آیانا دئیان و تئیی نَسل و پَدرێچئے سئوَبا زمینئے سجّهێن کئوم برکتَ گرنت،
تئیی چُکّ و نُماسگ زمینئے هاکانی کِساسا بازَ بنت و شما رۆدراتک و رۆنند و شمال و جنوب، چارێن نێمگان تالانَ بێت. زمینئے سجّهێن کئوم تئیی و تئیی نَسل و پَدرێچئے سئوَبا بَرکتَ گرنت.
بادشاهئے نام نمیران بات، تان رۆچَ دْرپشیت نام و تئواری بمانات. سجّهێن کئوم چه آییا برکت بگراتنت و آییا مبارک بگوَشاتنت.
مَسیها مارا مۆکت که چه آییئے وَسیلها اِبراهێمئے برکت درکئومان سر ببیت و چه ایمانئے راها مارا هما پاکێن روه برسیت که هُدایا کئول کرتگ.
پاکێن کتابا پێشگۆیی کرت که هُدا چۆن درکئومان ایمانئے سئوَبا بێگناه و بێمئیارَ کنت. هُدایا اِبراهێمئے کِرّا وشّێن مِستاگئے جار پێسرا جت، گوشتی: ”دنیائے سجّهێن کئوم تئیی سئوَبا برکتَ گِرنت.“