17 گڑا هُداوندا گوَشت: ”آ کار که منا کنگی اِنت، چه اِبراهێما چێری بدئیان؟
که من جَهلادَ رئوان و چاران بارێن آیانی کرتگێن کار هما پِریاتئے کَدّا باز اَنت که په من سر بوتگ؟ اگن چُش نهاِنت، وَه من سهیگَ بان.“
گڑا آ مردان وتی راه تاب دات و دێم په سُدوما شتنت، بله اِبراهێم اَنگت هُداوندئے بارگاها اۆشتۆک اَت.
هُداوندا گوَشت: ”اگن سُدومئے شهرا پنجاه پهرێزکار بگندان، آیانی هاتِرا آ سجّهێن جاگها بَکشان.“
گڑا هُداوندا سُدوم و گُمورَهئے سرا آس و گۆکُرت گْوارێنت. اے آس و گۆکُرت چه هُداوندئے نێمگا، چه آسمانا رِتکنت.
هُداوند وتی دلئے راز و رمزان گۆن هداتُرسان درشانَ کنت، وتی اَهد و پئیمانا په آیان پَجّارێنیت.
چه اِد و رند شمارا گُلام و بندهَ نگوَشان، چێا که گُلامَ نزانت واجه چے کنت. من شمارا وتی دۆست گوَشتگ چێا که هرچے که من چه پتا اِشکتگ، شمارا گوَشتگُن.
اے ڈئولا، هما نبشته په سر رَست و سَرجم بوت که گوَشیت: اِبراهێما هُدائے سرا باور کرت و همے باور، په آییا پاکی و پَلگاری هساب آرگ بوتو آ هُدائے دۆست زانگ بوت.