اِساک چه اۆدا لڈِّت و شت. دگه چاتے جَتی. نون اِشیئے سرا کَسّا اَڑ و کُڑ نکرت. اِساکا چاتئے نام رَهوبوت کرت و گوَشتی: ”نون هُداوندا مارا پْراه و شاهِگانێن جاگهے داتگ و ما همے سرڈگارا سێر و آبادَ بێن.“
گۆن من گوَشتی: ’من ترا پُرسَمرَ کنان و تئیی نَسل و پَدرێچا سکّ بازَ کنان. من ترا کئومانی رُمبے جۆڑَ کنان و اے سرڈگارا چه تئو و رند تئیی نَسل و پَدرێچارا دئیان که تان اَبد همایانی مِلکت ببیت.‘