5 چه اِد و رند تئیی نام اِبرامَ نبیت، تئیی نام اِبراهێمَ بیت، چێا که من ترا بازێن کئومێئے پت کرتگ.
هُدایا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”بله وتی لۆگی ساراییا چه اِد و رند سارایی تئوار مکن، آییئے نام سارَهَ بیت.
مَردا گوَشت: ”چه اِد و رند تئو آکوب گوَشگَ نبئے، تئیی نام اِسراییلَ بیت، چێا که تئو گۆن هُدایا و گۆن مردمان مِڑِتگئے و سردَست بوتگئے.“
گڑا آکوبا گوَشت: ”منی دَزبندی اِنت که وتی ناما بگوَش.“ بله آییا گوَشت: ”منی نامئے جُستا چێا کنئے؟“ گڑا همۆدا آکوبی برکت دات.
گۆن آییا گوَشتی: ”تئیی نام آکوب اِنت، بله چه اِد و رند تئو آکوب گوَشگَ نبئے. تئیی نام اِسراییلَ بیت.“ گڑا آکوبئے نامی اِسراییل کرت.
رَندا شَمونی ایسّائے کِرّا برت. ایسّایا شَمون چارت و گوَشتی: ”تئو شَمون ائے، یوهَنّائے چُکّ. بله نون تئیی نام کێپا بیت.“ کێپائے مانا پِتْرُس اِنت.
اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: ”من ترا بازێن کئومانی پت کرتگ.“ گڑا، هُدائے چمّان آ مئے پت اِنت، هما هُدا که اِبراهێما آییئے سرا باور کرت، آ که مُردگان زِندگَ کنت و نێستیا گْوانکَ جنت و هستَ کنت.
هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.