وهدے اِبراما اِشکت که منی برازاتک گِرگ و بَرگ بوتگ، وتی هما سئے سد و هژدهێن در آورتگێن جَنگۆل، که آییئے لۆگا پێدا بوتگاَتنت، زُرتنتی و تان دانئے شهرا دُژمنانی رندا کپت.
من وتی و تئیی نیامئے اَهد و پئیمانا اَبدمانێن اَهد و پئیمانے جۆڑَ کنان، گۆن تئو و گۆن تئیی آیۆکێن نَسل و پَدرێچا. من تئیی هُدا آن و چه تئو رند تئیی پُشپَدئے هُدا بان.
هروهد که سَنج جمبرانی تها زاهرَ بیت، منیَ گِندان و هما اَبدمانێن اَهد و پئیمانئے یاتا کپان که منِ هُدا و زمینئے هر تَهرئے سجّهێن سَهدارانی نیاما بوتگ.“