هُداوند، آسمانئے هُدا، هما که منا چه منی پتئے لۆگ و منی پێدائِشئے مُلکا اِدا آورتی، هما هُدا که گۆن من هبری کرت، کَسم و سئوگِندی وارت و کئولی کرت که ’چه منی نێمگا اے سرڈگار تئیی نَسل و پَدرێچئیگ اِنت‘، هما هُدا وتی پرێشتگا چه تئو پێسر راهَ دنت که تئو چه اۆدا په منی چُکّا جَنے در گێتک بکنئے.
هُدا ترا و تئیی نَسل و پَدرێچا هما برکتا بدئیات که اِبراهێمارا داتگی، که هما سرڈگارئے واهند ببئے که انّون اۆدا دَرامدێئے پئیما زند گوازێنگا ائے، هما سرڈگار که هُدایا اِبراهێمارا بَکشاتگ.“
ایسُّپا گۆن وتی براتان گوَشت: ”من مِرَگی آن، بله دلجم آن که هُدا په شمئے مَدتا کئیت و شمارا چه اے مُلکا دێم په هما مُلکا بارت که آییئے بارئوا گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا سئوگندی وارتگ.“
من اێر آتکگان که آیان چه مِسریانی دستا برَکّێنان و چه اے مُلکا، شَرّێن و پراه و شاهِگانێن مُلکێا ببَران، اَنچێن مُلکێا که اۆدا شیر و بێنَگئے جۆ تچگا اَنت، کَنهانی و هیتّی و اَموری و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانی مُلکا.
وتی هِزمتکار اِبراهێم و اِساک و اِسراییلا یات کن که تئو گۆن آیان وتی جندئے سئوگند وارت و گوَشت که من شمئے نَسل و پَدرێچا آسمانئے اِستارانی پئیما بازَ کنان و اَنچۆ که من گۆن شما وادَه کرتگ، اے سجّهێن سرڈگارا شمئے نَسل و پَدرێچارا دئیان و تان اَبد همایانی میراسَ بیت.“
من کئومان چه تئیی دێما دورَ کنان و تئیی هَدّ و سیمسران پْراه و شاهِگانَ کنان. تئو که سالے سئے رندا وتی هُداوندێن هُدائے چارگا کائے، آ وهدا کَسَّ نئیئیت و تئیی مُلکا نگیپت.
من شمارا هما مُلکا بران که وتی دستُن چِست کرت و سئوگندُن وارت که اِبراهێم و اِساک و آکوبا دئیانی. من آ مُلکا شمارا دئیان که شمئے جندئے مِلکت ببیت. من هُداوند آن.‘“
اِدا، هُدایا آییارا هچّ میراس و مِلکت ندات، یکّ بِچیلّے زمینی هم ندات، بله لَبزی کرت که آییئے نَسل و پَدرێچ اے سرڈگارئے هُدابُندَ بیت. هُدایا اے هبر هما وهدا کرت که اِبراهێما اَنگت چُکّ نێستاَت.