15 بله تئو وت په اێمنی وتی بُنپیرُکانی کِرّا رئوئے و شَرّێن مزنێن اُمرێا رند کَبر کنگَ بئے.
نون اِبراهێما وتی لۆگی سارَه، مَکپێلَهئے ڈگارئے گارا، کَنهانئے سرزمینا کبر کرت. اے گار مَمرِهئے نزّیکّا اِنت و مَمرِه هِبرونا اِنت.
”من شمئے نیاما درکئوم و دَرامدے آن. منا په کبرستانێا، زمینی ٹُکّرے بها بدئیێت که وتی مُردگا کبر کرت بکنان.“
وتی گُڈّی دَمی کَشّت و گۆن وتی مُرتگێن مهلوکا هئوار بوت. اِساکا شَرّێن مزنێن اُمرے کرت و پیر بوت و مُرت. آییئے مردێنچُکّان، بزان ایسّو و آکوبا آ زُرت و کبر کرت.
وهدے من سر اێر کرت و وتی پت و پیرُکانی کرّا شتان، منا چه مِسرا بر و همایانی کِرّا کبر کن.“ ایسُّپا گوَشت: ”شَرّ اِنت. اَنچُشَ کنان.“
نون آکوبا وتی چُکّ چۆ سۆج داتنت: ”من گۆن وتی مُرتگێن مردمان هئوار بئیگی آن. منا منی پت و پیرُکانی کرّا، هما گارا کبر کنێت که اِپرون هیتّیئے ڈگارا اِنت،
اۆدا اِبراهێم و آییئے جَن سارَه کبر کنگ بوتگاَنت، اِساک و آییئے جَن رِبِکّا کبر کنگ بوتگاَنت و من لیاه هم همۆدا کبر کرتگ.
آکوبِش کَنهانئے مُلکا برت و هما گارا کبر کرت که مَکپێلَهئے ڈگارا، مَمرِهئے نزّیکّا اَت. اِبراهێما آ گار گۆن ڈگارا چه اِپرون هیتّیا بها زرتگاَت که کبرستانے بکنتی.
بےائیبێن مردا بگند و نێکدلا بچار، چیا که سُهل و اێمنیئے شۆهاز کنۆکا آکبتے هست،
بله وتی پت و پیرێنانی همراهَ بیت، که زِندئے رُژنا هچبرَ نگندنت.
بله تئو وتی راها برئو تان هلاسیئے وهد بیئیت. تئو آرامَ کنئے و پدا، هلاسیئے وهدا په وتی آسَر و آکِبتا جاهَ جنئے.“
من آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا؟ بزان آ، مُردگانی هُدا نهاِنت، زندگێنانی هُدا اِنت.“
وهدے داوودا وتی وهد و باریگا، هُدائے واهگ سَرجم کرتنت، مُرت و وتی پت و پیرُکانی ڈئولا کبر بوت و آییئے جۆن هم پوسِّت.