10 اِبراما اے سجّهێن په هُداوندا آورت و دو کپّا کرتنت و هر تَل، دومی تَلئے دێما اێر کرت، بله مُرگی کپّ نکرتنت.
ڈونڈوارێن مُرگ که اے جۆنانی سرا نِشتنت، اِبراما گلّێنتنت.
رۆچ که اێر نِشت و تهاریا مان شانت، آسْدانے که دوتّ دئیان اَت گۆن رۆکێن مَشَلێا زاهر بوت و چه تَلانی نیاما گوَست.
گڑا هُداوندا گوَشت: ”په من سئے سالیگێن مادگێن گۆکے، سئے سالیگێن بُزے، سئے سالیگێن گوَرانڈے، شانتلے و کَسانێن کپۆتے بیار.“
وتی سجّهێن جُهدا بکن که وتا هُدائے دێما که پێشَ کنئے، هُدائے کبول کرتگێن مردمے ببئے، انچێن کار کنۆکے ببئے که شرمندگ بئیگئے زلورتی مبیت و راستیئے هبرا بے رَدیا بئیان بکنت.