وهدے رۆن و مۆشئے مۆسمَ کئیت، ڈگارئے بَر و سَمرئے پَنچِکا پِرئونا بدئیێت. چار بهر وتی کرّا بدارێت که شمارا په کِشَگا تُهم و په وتی جند و وتی لۆگئے مردم و چُکّان وراک ببیت.“
نه آیانی زهمانی زۆر اَت که مُلکِش گپت نه که باسک و بازووان سۆبێن کرتنت. اے تئیی راستێن دست اَت، تئیی باسک و چِهرگئے رُژن، چیا که آیانی سرا مهربان اتئے.