18 پِرئونا اِبرام لۆٹاێنت و گوَشت: ”اے چِه کارے اَت که تئو گۆن من کرت؟ تئو چێا منا هال ندات که اے تئیی لۆگی اِنت؟
چێا گوَشتِت: ’اے منی گهار اِنت،‘ که من په جَنی زرت؟ بچار، اے تئیی جَن اِنت. زوری و برئو.“
بله شپا هُدا اَبیمَلِکئے وابا آتک و گوَشتی: ”بچار، اے جنێن که تئو برتگ، تئو اِشیئے سئوَبا مِرئے. اے سور کرتگێنے.“
سُهب که بوت، آکوبا دیست که وئے، اے وَه لیاه اِنت. گڑا گۆن لابانا گوَشتی: ”اے چۆنێن کارے که تئو گۆن من کرت؟ من په راهیلا تئیی هِزمت نکرت؟ تئو چێا منا رَد دات؟“
گڑا هُداوندێن هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے چِه کارے که تئو کرت؟“ جنێنا گوَشت: ”مارا منا رَد دات و من وارت.“
لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”تئو چێا چۆ کرت؟ تئو منا رَد دات و منی جنکّ چۆ جنگی بندیگان بُرتنت.
هُداوندا گوَشت: ”تئو چِه کارے کرت؟ تئیی براتئے هۆن چه زمینا گۆن من پریات کنگا اِنت.
ایسُّپا گۆن آیان گوَشت: ”اے چِه کارے شما کرتگ؟ شما نزانێت که منی پئیمێن مردمے پال جتَ کنت و چیزّان در گێتکَ کنت؟“
موسّایا گۆن هارونا گوَشت: ”اے مردمان چۆن ترا پرمات و تئو چُشێن بلاهێن گناهے اِشانی چَکّا آورت؟“