32 نوهئے مردێنچُکّانی کَبیله، آیانی سَر و بُنئے رِد و بندئے سرا، آیانی کئومانی هسابا همِش اَتنت. توپّانا رَند چه همِشان سجّهێن کئوم زمینئے سرا شِنگ و تالان بوتنت.
نوهئے چُکّ، سام و هام و یاپِتئے نَسل و پَدرێچئے کِسّه چُش اِنت: اِشان چه توپّانا رند چُکّ و بَر کرت.
هامئے نَسلئے کِسّه، آیانی کَبیله و زُبان و سرڈگار و کئومئے هسابا همِش اَت.
اِبِرا دو مردێنچُکّ بوت، یکّێئے نام پێلِگ اَت، چێا که همے وهدا زمین بهر و بانگ بوت. براتئے نامی یُکتان اَت.
سامئے چُکّانی کِسّه، آیانی کَبیله و زُبان و سرڈگار و کئومئے هسابا همِش اَت.
چه اِشان تئیابدَپی مردم وتی سرڈگاران تالان بوتنت، هر یکّے گۆن وتی جندئے زُبانا، وتی کَبیلهانی هسابا، وتی کئومانی تها.
سجّهێن دنیائے زُبان یکّێن اَت و لبز یکّێن اَتنت.
هُدایا نوه و آییئے چُکّ برکت دات و گوَشتنت: ”چُکّ و بَر کنێت و گێش ببێت و دنیایا پُرّ کنێت.
اے سئیێن نوهئے چُکّ اَتنت و چه همِشان مردم سجّهێن زمینئے سرا شِنگ و تالان بوتنت.
نون شما، چُکّ و بَر کنێت و زمینئے سرا گێش ببێت، زمینئے سرا شِنگ و تالان و گێشا چه گێش ببێت.“
آییا دنیائے سجّهێن مردم چه یکّێا پێدا کرتگ و سجّهێن کئوم و کُٹُم دنیائے چارێن کُنڈان تالان کرتگاَنت. آیانی دئور و باریگ و هَند و جاگهانی مرز و سیمسری هم، پێسرا گیشّێنتگاَنت،