9 هُدایا گوَشت: ”آسمانئے چێرئے آپ یکّ نێمگے ببنت و هُشکی پَدّر ببیت“ و اَنچُش بوت.
هُدایا کُبّهئے نام ”آسمان“ کرت. شپ گوَست و سُهب بوت. اے دومی رۆچ اَت.
وتی بُرزی لۆگانی مِنُکان آپانی سرا اۆشتارێنئے. جمبران وتی اَرّابه جۆڑَ کنئے و گواتئے بانزُلان سوار ائے.
دریائے آپان مُچّ و هاکۆٹَ کنت و جُهلیان مان اَمبارا.
دریا هُداوندئیگ اِنت که وت اَڈّی کرتگ، هُشکێن زمین هم هماییئے دستان جۆڑ کرتگ.
اے پئیما په زانت، وتی چمّان چه اے راستیا بندَ کننت که آسمان، هُدائے هُکمئے سرا چه دێریگێن وهدان هستاَت و اے زمین، چه آپا و آپئے راها جۆڑ بوتگ و
و هماییئے سئوگندی وارت که اَبد تان اَبد زندگ اِنت، هماییئے که آسمان و هرچے که آسمانان هست، زمین و هرچے که زمینا هست، دریا و هرچے که دریائے تها هست جۆڑی کرتگاَنت. گوَشتی: ”نون وهد هلاس اِنت.