28 هُدایا آ، برکت دات و گوَشتنت: ”چُکّ و بَر کنێت، باز ببێت و زمینا پُرّ کنێت و زمینئے سرا هاکمی بکنێت. دریائے ماهیگ، آسمانئے مُرگ و زمینئے سجّهێن سُرِندَهانی سرا هاکمی بکنێت.“
هما سجّهێن سَهدار که تئیی همراه اَنت، ڈَنّا بَرِش گۆن، بالی مُرگ و جانوَر و سجّهێن لاپکَشّان، تانکه زمینئے سرا رُمب و رمَگ بکننت، چُکّ و بَر بکننت و گێشا گێش ببنت.“
اے درۆگبند، مردمان چه سور و آرۆسا منَه و مکنَ کننت و لهتێن وراکئے نئوَرگئے هُکما دئینت، هما وراک که هُدایا جۆڑ کُرتگاَنت که باوَرمند، بزان راستیئے زانۆکِش په شُگرگُزاری بوَرنت.