27 هُدایا اِنسان وتی شِکلا اَڈّ کرت، وتی جندئے هُدایی شِکلا اَڈّی کرت، مردێن و جنێنی اَڈّ کرتنت.
هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”په مَردا تهنایی شَرّ نهاِنت. من په آییا، همدَرورێن همراه و مَدت کنۆکے جۆڑَ کنان.“
هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.
هرکَس انسانێئے هۆنا برێچیت، آییئے هۆن هم انسانێئے دستا رێچگَ بیت، چێا که هُدایا انسان وتی شِکلا اَڈّ کرتگ.
تئیی شُگرا گِران که من چۆ وَشّ و زێبا جۆڑ بوتگان، تئیی کار هئیران کنۆک اَنت، من اِشیا شرَّ زانان.
پَسّئوی تَرّێنت: ”شما نئوانتگ که هُدایا جهانئے جۆڑێنگئے وهدا انسان مردێن و جنێن اَڈّ کرتگ و
بله جهانئے جۆڑێنگئے وهدا، هُدایا انسان مردێن و جنێن اَڈّ کرتگ.