هُدایا گوَشت: ”بچارێت، من شمارا زمینئے سرئے هما سجّهێن سبزگانَ دئیان که تُهمَ کارنت و هما سجّهێن درچکانَ دئیان که بَرانِش جندئے تُهم مان اِنت. اے شمئے وراک اَنت.
زمینئے سرا هچّ درچک و دار نرُستگاَت و ڈگاران سبزگ نێستاَت. چێا که تان آ وهدا هُداوندێن هُدایا زمینئے سرا هئور نَگوارێنتگاَت و اَنگت اِنسانے نێستاَت که زمینا کِشت و کِشارے بکنت.