پمێشکا، ما چه پاکشۆدیئے راها مُرتگ و گۆن آییا کَبر کنگ بوتگێن، تان هما پئیما که مَسیه چه پِتئے شان و شئوکتا چه مُردگان زِندگ کنگ بوت، همے ڈئولا ما هم نۆکێن زِندئے تها گام بجنێن.
چێا که سُنّت بوتگێن ما اێن. اے ما اێن که هُدایا چه آییئے پاکێن روهئے برکتا پرستشَ کنێن. په ما پَهر و شانے که گۆن ایسّا مَسیها هئوار اێن و مارا چه وتی جِسما، بزان چه دنیایی چیزّان اُمێتے نێست،