6 چێا که ایسّا مَسیهئے راها سُنّت بئیگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت، تهنا هما ایمانا مانا هست که چه مِهرئے راها وتا زاهِرَ کنت.
چێا که مئے کئومئے دۆزواه اِنت. مئے کَنیسَه هم هماییا اَڈّ کناێنتگ.“
شما سجّهێن ایسّا مَسیهئے سرا ایمانئے برکتا هُدائے چُکّ اێت،
هُدائے کرّا پرک و پێر نێست که شما یَهودی اێت یا درکئوم، گُلام اێت یا آزات، مردێن اێت یا جنێن، چێا که شما سجّهێن ایسّا مَسیهئے برکتا یکّ اێت.
چێا که سُنّت بئیَگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت. تهنا اے چیزّا مانا هست که تئو نۆکێن مردمے بِبئے.
ما وتی هُداێن پتئے دێما مُدام شمئے باوَرمندی کاران و پُرمِهرێن زهمتان و سَگّ و برداشتا یاتَ کنێن که آیانی سرچمّگ هما اُمێت اِنت که شمارا مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سرا هستاِنت.
شما مَسیه هچبر ندیستگ، اَنگت آییا دۆستَ دارێت. انّون هم شما آییا نگندێت، بله آییئے سرا باوَرۆ هست و هچّ لبزے شمئے پُرشئوکتێن وشّیا درشان کرتَ نکنت،