23 نَرمتَبی و داشْت. چُشێن چیزّانی هلاپا هچّ شَریَت و کانون نێست.
بله وهدے پولُسا هَکّ و اِنساپ، پهرێزکاری و جُست و پُرسئے آیۆکێن رۆچئے بارئوا هبر کرت، گڑا پیلیکْسا تُرست و گوَشتی: ”انّون تئو برئو، وهدے دَزگٹّ نبوتان، ترا پدا لۆٹان.“
بله اگن پاکێن روه شمئے رهشۆنیا بکنت، گڑا شما شَریَتئے پابند نهاێت.
ما اے هم زانێن که شَریَت په پهرێزکاران جۆڑ کنگ نبوتگ، په شَریَتئے پرۆشۆکان، په سَرکَشّان، په هُداناپرمان و گنهکاران، په ناپاک و بێدینان، په همایان که وتی پت و ماتانَ کُشنت، په هۆنیگان،
کماش باید اِنت مهماننئواز ببیت، شَرّی و نێکیا دۆست بداریت، داشتی ببیت، پهرێزکار، پاک و پلگار و شِهم و رَهدار ببیت.
مزناُمرێن مردێنان تالیم بدئے که گْران و سنگین ببنت، شَرپدار ببنت و داشتِش ببیت. باید اِنت آیان راستێن ایمان و مِهر و سَگّ و برداشت ببیت.