او منی براتان! همے پئیما چه مَسیهئے جِسم و جانئے راها شما چه شَریَتا آزات بوتگ و مُرتگێت تان دگه کَسێئے ببێت، هماییئے ببێت که چه مُردگان جاه جناێنگ بوت، تان په هُدایا بَر و سَمر بیارێن.
ما اے هم زانێن که شَریَت په پهرێزکاران جۆڑ کنگ نبوتگ، په شَریَتئے پرۆشۆکان، په سَرکَشّان، په هُداناپرمان و گنهکاران، په ناپاک و بێدینان، په همایان که وتی پت و ماتانَ کُشنت، په هۆنیگان،