پولُسئے واهگ اَت که تیموتاووسا وتی سات و سپرا همراه بکنت، پمێشکا چه رئوگا پێسر، په یَهودیانی هاترا سُنّتی کناێنت، چێا که آ هَند و دَمگانی سجّهێن مردمان زانتگاَت که تیموتاووسئے پت یونانیے.
بله لهتێنا تئیی بارئوا گۆن آیان گوَشتگ که تئو آ سجّهێن یَهودی که درکئومانی نیاما نِشتگاَنت سۆجَ دئیئے که موسّائے شَریَتا یله بدئینت و وتی چُکّان سُنّت مکناێننت و مئے اے دگه دۆد و رَبێدگانی سرا کار مکننت.
کوکّارِش کرت: ”او اِسراییلیان! بیاێت مارا کُمکّ بکنێت. اے مرد، پولُس هما اِنت که هر جاگه گۆن هرکَسا، مئے کئوم و موسّائے شَریَت و هُدائے اے پاکێن لۆگئے هِلاپا تالیمَ دنت. انّون هم درکئومێن یونانی مردمی مزنێن پرستشگاها آورتگ و هُدائے پاکێن لۆگی پلیت کرتگ.“
آ وهدا، هما چُکّ که چه انسانی واهگا پێدا بوتگاَت، هما چُکّا آزار دئیگا اَت که چه هُدائے روهئے زۆر و برکتا پێدا بوتگاَت، و تان رۆچِ مرۆچیگا هم همے پئیم بئیگا اِنت.
هما که مردمان گۆن جسمی کاران وشّ کنگئے جُهدا اَنت، شمارا په سُنّت و بُرُّکا مجبور کنگا اَنت. اے مردم تهنا پمێشکا چُش کنگا اَنت که وتا چه هما آزاران برَکّێننت که مَسیهئے سَلیبئے سئوَبا رسنت.