17 بله هما وهدا که ما مَسیهئے برکتا بێگناه و بێمئیار بئیگَ لۆٹێن، اگن زانَگ بوت که ما وت هم گُنهکار اێن، گڑا؟ مَسیه گناهئے هزمتا اِنت؟ نه، هچبر نه.
آ، مردێنچُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما ایسّا بکن، چێا که آ وتی کئوما چه آیانی گناهانَ رَکّێنیت.“
آ کئیت، اے باگپانانَ کُشیت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت.“ وهدے مردمان ایسّائے اے هبر اِشکت، گوَشتِش: ”چُش مبات!“
گڑا چے؟ آ چیزّ که اِسراییل آییئے شۆهازا اَت نرَستی، گِچێن کرتگێنان رست بله آ دگرانی دل سِنگ بوت.
شمارا گوَشان که په هُدائے راستیئے پجّارگا، مَسیه یَهودیانی هِزمتکارے بوتگ تانکه هما کئول و وادهان پکّا بکنت که بُنپیرُکان دئیگ بوتگاَتنت و
هچبر! بِلّ که سجّهێن مردم درۆگبند ببنت، هُدا راستگۆ اِنت! هما پئیما که نِبیسگ بوتگ: ”پمێشکا، تئو که هبرَ کنئے برهکّ ائے و دادرسیئے وهدا کامیاب.“
هچبر چُش نهاِنت. اگن چُش بوتێن گڑا هُدایا چِه پئیما دنیائے دادرسی کرتَ کرت؟
وهدے کێپا اَنْتاکیَها آتک، من پمێشکا آییئے جندئے دێما، آییئے هلاپا پاد آتکان که آ مئیاریگ اَت.
ما پێدائِشی یَهودی اێن و چه ”گُنهکارێن درکئومان“ نهاێن،
گڑا شَریَت هُدائے کئولانی هِلاپا اِنت؟ هچبر چُش نهاِنت، چێا که اگن اَنچێن شَریَتے دئیگ بوتێن که ابدمانێن زندی دات بکرتێن، گڑا پاکی و پَلگاری الّم شَریَتئے بُنیادا بوتگاَت.
من هچبر پَهر مبنداتان، اَبێد چه مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سَلیبئے سرا، که همے سَلیبئے سئوَبا دنیا په من مُرتگ و من په دنیایا.
شما زانێت، آ پَدَّر بوت تان گناهان گار و بێگواه بکنت، آییا هچّ گناه نێست.