16 بله ترا پمێشکا زندگا اِشتُن که وتی زۆر و واکا ترا پێش بداران و سجّهێن جهانا منی نامئے جار جنَگ ببیت.
بله هُداوندا په وتی نامئیگی رَکّێنتنت، تانکه وتی زۆر و واکا زاهر بکنت.
سجّهێن بنی آدمَ تُرسنت، هُدائے کارا جارَ جننت و آییئے کارا په هۆش و سارَ چارنت.
په انسانا تئیی هِژم هم تئیی سَتائے سئوَبَ بیت و پَشت کپتگێن هِژما تئو وتی لانکا بندئے.
من مِسریانی دلان سِنگَ کنان که اِسراییلیانی رندا بکپنت و پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج و اَرّابه و اَرّابهسوار منی شان و شئوکتئے سئوَبساز ببنت.
من، پِرئونئے دلا سِنگَ کنان و آ اِسراییلیانی رَندا کپیت. پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج منی شان و شئوکتئے سئوَبسازَ بنت. گڑا مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“ اِسراییلیان همۆدا اُرد کرت که هُداوندا گوَشتگاَت.
نون منَ زانان که هُداوند چه آ دگه سجّهێن هُدایان مستر اِنت. چێا که وتی مهلوکی چه گُروناکێن مِسریانی زُلم و زۆراکیان رَکّێنت.“
چێا که اگن من بلۆٹتێن، دێری وتی دستُن شهار داتگاَت و تئیی و تئیی مردمانی سرا کَهرے دئور داتگاَت و تئو چه جهانا گار و گُمسار بوتگاَتئے.
بله تئو اَنگت منی مهلوکئے دێم داشتگ و رئوگااِشَ نئیلئے.
پرچا که پاکێن کتاب گۆن پِرئونا گوَشیت: ”من ترا په اے مکسدا مزنی داتگ که چه تئو وتی زۆر و واکا پێش بداران تانکه منی نام سجّهێن زمینا جار جنَگ ببیت.“
گڑا چے؟ هرچُنت هُدایا وتی کَهر و گَزب پێش دارگ و وتی واک و کدرت پَدّر کنگ لۆٹت، بله اَنگت آییئے اِهتیارا اَت، گۆن مزنێن اۆپارے آ مردمان بسگّیت که کَهر و گَزبئے چێرا اَتنت و گار و گُمسار بئیگئے لاهک.
وهدے شما گۆن هُدایا وپادار اێت و ناهَکّێن سِزایانَ سگّێت، شمئے همے سبر و اۆپار وت په شما شرپے بیت.
و ”سِنگے که مردمانَ ٹَگلێنیت و کۆهے که آیان دئورَ دنت.“ آیانی ٹَگل ورگئے سئوَب اِش اَت که هُدائے هبرِش نزرت. آیانی آسر و آکبت همِش اَت.
چێا که لهتێن اَنچێن مردم چێرکایی شمئے نیاما پُترتگ که وتی بێهُداییئے سئوَبا چه پێسرا مئیاریگ کنگ بوتگاَنت. آ هُدائے رهمتان تابَ دئینت و په وتی بێننگێن کار و واهگان کارشَ بندنت و مئے یکّ و یکدانگێن واجه و هُداوند، ایسّا مَسیها نمَنّنت.