بادشاه و آییئے مَنسبداران، بیگارگیر اِشانی کارمستر کرتنت که اِشانی سرا زۆراکی بکننت و گرانێن کارِش ببندنت. بنی اِسراییلیان په پِرئونا دو شهر اَڈّ کرت. یکّێئے نام پیتوم اَت و یَکّێئے رَمِسێس. دوێن اَمباری شهر اَتنت.
اگن باندا تئیی چُکّا چه تئو جُست کرت: ’اے کارا چێا کنگا ائے؟‘ تئو بگوَش: ’هُداوندا گۆن وتی دستئے زۆرا مارا چه مِسرا در کرت و آورت، چه هما مُلکا که اۆدا ما گُلام اَتێن.
موسّایا گۆن مردمان گوَشت: ”اے رۆچا مشمۆشێت که شما همے رۆچا چه مِسرا دَر آتکگێت، چه هما مُلکا که اۆدا گُلام بوتگێت و هُداوندا گۆن وتی دستئے زۆرا شمارا چه اۆدا در کرتگ و آورتگ. هُمیری نگن مئورێت.
میدیانئے دینی پێشوا یَترون که موسّائے جَنئے پت اَت، هما سجّهێن کارانی بارئوا سهیگ بوت که هُدایا په موسّا و آییئے مهلوک اِسراییلا کرتگاَتنت، بزان هُداوندا چۆن اِسراییلی چه مِسرا در کرت و آورتنت.
من کئولَ کنان که شمارا چه اے بزّگیا درَ کنان که مِسرا شمئے سرا آتکگ و شمارا کَنهانی و اَموری و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانی مُلکا بَران، هما مُلکا که شیر و بێنگئے جۆ تچگا اَنت.
من اێر آتکگان که آیان چه مِسریانی دستا برَکّێنان و چه اے مُلکا، شَرّێن و پراه و شاهِگانێن مُلکێا ببَران، اَنچێن مُلکێا که اۆدا شیر و بێنَگئے جۆ تچگا اَنت، کَنهانی و هیتّی و اَموری و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانی مُلکا.
بله موسّایا وتی هُداوندێن هدائے کرّا پریات و زاری کرت و گوَشت: ”او هُداوند! اے مهلوک که تئو گۆن مزنێن واکے و زۆرمندێن دستے چه مِسرا در کرت و آورت، نون اِشان چێا تئیی هِژم بسۆچیت؟
من شمارا هما مُلکا بران که وتی دستُن چِست کرت و سئوگندُن وارت که اِبراهێم و اِساک و آکوبا دئیانی. من آ مُلکا شمارا دئیان که شمئے جندئے مِلکت ببیت. من هُداوند آن.‘“
اے کئومئے هُدا، اِسراییلئے هُدایا مئے پت و پیرُک گچێن کرت و مِسرا جَهمنندیئے وهد و زمانگا سرپراز کرتنت و گۆن وتی زۆر و واکا چه مِسرا در آیگئے رهشۆنی داتنت.