7 تْرَشتا شاهدیئے تَمبو و کُربانجاهئے نیاما اێر کن و آپی مان کن.
او هُداوند! وتی دستان بێگناهیئے تها شۆدان و تئیی کُربانجاهئے سرا چهرَ وران،
بْرنجئے تْرَشتی گۆن تْرَشتئے پادَگا چه هما جنێنانی آدێنکان اَڈّ کرت که تَمبوئے دپا هِزمتی کار کنگا اَتنت.
سۆچَگی کُربانیگانی کُربانجاها تَمبوئے دێما، بزان شاهدیئے تَمبوئے دێما اێر کن و
تَمبوئے چپّ و چاگردا پێشگاهئے پردهان مِکّ کن و پێشگاهئے دپئے پردها پِر کن.
هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی.
بله اگن رُژناییا رئوگا اێن، هما پئیما که آ رُژناییا اِنت، گڑا وتمانوتا همدل و همسِتک اێن و آییئے چُکّ ایسّائے هۆن مارا چه سجّهێن گناه و مئیاران پاک و پَلگارَ کنت.