ایسُّپا گۆن وتی براتان گوَشت: ”من مِرَگی آن، بله دلجم آن که هُدا په شمئے مَدتا کئیت و شمارا چه اے مُلکا دێم په هما مُلکا بارت که آییئے بارئوا گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا سئوگندی وارتگ.“
وهدے اِسراییلیان هُداوندئے زۆرمَندێن دست دیست که مِسریانی هلاپا چِستی کرتگاَت، چه هُداوندا تُرستِش و هُداوندئے جند و هُداوندئے هِزمتکار موسّائے سرا باوَرِش کرت.
برئو اِسراییلئے کماشان یکجاه کن و گۆن آیان بگوَش که هُداوند، بزان شمئے بُنپیرکانی هُدا، اِبراهێم و اِساک و آکوبئے هُدا منی دێما زاهر بوتگ و گۆن من گوَشتگی که من چه نزّیکّا دیستگ که مِسرا گۆن شما چے بوتگ و
ڈَل و ڈۆکێن زمینئے رِتکگێن تُهمانی مانا، هما مردم اَنت که هُدائے هبرانَ اِشکننت و په گَل و وشّیَ مَنّنت، بله هُدائے هبر، آیانی دلا ریشّگ و وَنڈالَ نجننت، تان کَمُّکے وهدا رَند، آیانی باور کمَّ بیت و آزمائِش و چَکّاسئے وهدا پُشتا کِنزنت و چه راها ٹَگلنت.