21 هرکَس که دلا پرمات و اَرواها سِکێن دات، آییا په شاهدیئے تَمبوئے کاران، په سجّهێن هِزمتی کاران و په پاکێن گُدان شُگرانهَ آورت.
آ رۆچا که تئو وتی لشکرا مُچَّ کنئے، تئیی مردم په شئوکے گۆنَ بنت. گۆن پاکیئے شان و زێباییا تئیی ورنا تئیی گوَرا کاینت، چۆ که نۆد چه بامگواهئے باتِنا.
”گۆن اِسراییلیان بگوَش که په من شُگرانه بیارێت. چه هما سجّهێن مردمان شُگرانه بزورێت که دلِشَ پَرماییت.
گڑا اِسراییلیانی سجّهێن مهلوک چه موسّائے کرّا در آتک و
جنێن و مردێنَ آتکنت. هرکَس که دلا پرمات، آییا ٹاسین و نالُک و مُندریکّ و هار، هر تَهرێن سَهت و زێوَرَ آورت. هر مردما تلاهئے ٹێکیَ آورت و په هُداوندا چست کنگی کربانیگَ کرتنت.
آ سجّهێن کارزانتێن جنێن که دلا پرماتنت، پَسئے مودِشَ زرت و جَلّکئے کارِشَ کرت.
اِسراییلئے هر جنێن و مردێنے که دلا پرمات، آییا په هُداوندا هما ٹێکیَ آورت که دلا گوَشت، په اے سَرجمێن کارا که هُداوندا موسّائے وَسیلها هُکم داتگاَت.
چه وتی مال و هستیا په هُداوندا شُگرانه پێش بکنێت. شُگرانه هما کَس بدنت که دلیَ پرماییت. په هُداوندا اے چیزّان بیاریت: تلاه و نُگره و بْرنج،
بِسَلێل و اُهولیاب و سجّهێن هُنَرمند که هُداوندا دانایی بَکشاتگاَتنت، بزان هرکَس که دلا پرمات که بیئیت و کار بکنت، موسّایا آ گْوانک جت.
او سْیَهمارزادگان! شما که وت سِلّ و رَدکار اێت، چۆن شَرّێن هبر کرتَ کنێت؟ چێا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.