دَرگوَز 34:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ هُداوند جار جنانا موسّائے دێما گوَست: ”هُداوند آن، هُداوند، رهمان و مِهربانێن هُدا من آن. گزبئے آرَگا دێرَ کنان و چه مِهر و وپایا پُرّ آن.

دَرگوَز 34:6 Кръстосани препратки

پێدایش 24:27

گوَشتی: ”هُداوندا سَتا بات، منی واجه اِبراهێمئے هُدایا که گۆن منی واجها وتی مِهر و وپاداری‌ای برجاه داشتگ و دێم په منی واجهئے سیادانی لۆگئے اے سپرا منی رهشۆن بوتگ.“

زَبور 108:4

که تئیی مِهر باز اِنت، چه آسمانان بُرزتِر، تئیی وپاداری تان جمبران اِنت.

زَبور 111:4

آییا وتی باکَمالێن کار یادگار کرتگ‌اَنت، هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت.

زَبور 111:8

اَبد تان اَبد مُهر و مُهکم اَنت، په راستی و تچکی کنگ بوتگ‌اَنت.

زَبور 112:4

په نێکدلان مان تهارۆکیا هم رُژنَ دْرپشێنیت، آ مهربان، رَهم کنۆک و آدل اِنت.

زَبور 116:5

هُداوند مهربان و آدل اِنت، مئے هُدا، چه مِهر و رهما سررێچ.

زَبور 138:2

دێم په تئیی پاکێن پرستشگاها کۆنڈانَ کپان و تئیی ناما نازێنان په تئیی مِهر و وپاداریا که تئو وتی نام و وتی مُهرێن اَهد و کَرار چه سجّهێن چیزّان گێشتر مزنی بَکشاتگ.

زَبور 145:8

هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت، هِژم گرگا دێرَ کنت و مِهری باز اِنت.

زَبور 146:6

هماییئے سرا که زمین و آسمانئے جۆڑ کنۆک اِنت و دریا و هر چے که دریایا هست، هماییئے سرا که تان اَبد وپادار اِنت،

زَبور 31:19

تئیی نێکی چنکدر باز اِنت، که په هُداتُرسان اَمبارِت کرتگ و بَنی آدمانی چمّانی دێما په همایان پوره و سَرجم کرتگ که تئیی باهۆٹَ بنت.

زَبور 57:10

چیا که تئیی مِهر باز اِنت، تان اَرشا رسیت و تئیی وپاداری تان جمبران.

زَبور 86:15

بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.

زَبور 86:5

تئو، او هُداوند، نێک و بَکشنده ائے و په آیان چه مِهرا سررێچ ائے که گۆن تئو پریاتَ کننت.

زَبور 91:4

آ ترا گۆن وتی پُٹ و بالانَ پۆشێنیت و آییئے بانزُلانی چێرا پناهَ بئے، آییئے وپاداری اِسپر و دیوالے.

دَرگوَز 20:5

اِشانی دێما سرا جَهل مکن و سُجدهِش مکن. چێا که من تئیی هُداوندێن هُدا هَسَدّیگێن هُداے آن. پِتانی رَدکاریانی سِزایا آیانی چُکّانَ دئیان. آ که چه من نپرتَ کننت، آیانی ردکاریانی سِزایا آیانی سئیمی و چارمی نَسل و پَدرێچا دئیان.

دَرگوَز 22:27

چێا که بلکێن آییئے پۆشاک اێوکا همِش اِنت، گڑا چے پِر بدنت و بوَپسیت؟ اگن منی کرّا پریات بکنت، من گۆشَ داران، چێا که من مهربان آن.

دَرگوَز 33:19

هُداوندا گوَشت: ”من وتی سجّهێن نێکیا ترا پێشَ داران و تئیی دێما وتی نام یَهوِهئے جارا جنان. هرکَسئے سرا که منا رهمت گوارێنگی اِنت، وتی رهمتانَ گوارێنان و هرکَسئے سرا که منا رهم کنگی اِنت، رهمَ کنان.

یوهَنّا 1:17

اے راست اِنت که شَریَت چه موسّائے وسیلها بَکشگ بوتگ، بله رهمت و راستی چه ایسّا مَسیهئے وسیلها آتک.

پولُسئے کاگد په رومیان 2:4

یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟

آکوب 5:11

ما همایان بَهتاورَ زانێن که وتی زِندِش په سبر و اۆپار گوازێنتگ، شما اَیّوبئے سبر و تهمبُلئے بارئوا اِشکتگ و زانێت که هُداوندا آییئے آسر و آکبت چے کرت. چێا که هُداوند وت گَموار و مهربان اِنت.