هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”پێسریگێن وانِکانی پئیمێن دو وانِک بتراش و من آیانی سرا هما لبزانَ نبیسان که پێسریگێنانی سرا نبشته اَتنت، هما وانِک که تئو پرۆشتنت.
هُداوندا گوَشت: ”بچار، نون من اَهد و پئیمانے کنان. من تئیی سجّهێن مردمانی دێما اَنچێن اَجَبَّتێن کارَ کنان که اَنگت سجّهێن دنیایا هچّ کئوما ندیستگ و تئیی سجّهێن مردمَ گِندنت که منِ هُداوندئے کار چۆن باکَمال اِنت، همے کار که من په تئو کنانی.