24 من کئومان چه تئیی دێما دورَ کنان و تئیی هَدّ و سیمسران پْراه و شاهِگانَ کنان. تئو که سالے سئے رندا وتی هُداوندێن هُدائے چارگا کائے، آ وهدا کَسَّ نئیئیت و تئیی مُلکا نگیپت.
آ رۆچا هُداوندا گۆن اِبراما اَهد و پئیمانے کرت و گوَشتی: ”چه منی نێمگا اے سرڈگار چه مِسرئے شێپا بگر تان پَراتئے مزنێن کئورا تئیی نَسل و پَدرێچئیگ اِنت،
نون آ راه گپتنت. هُدائے تُرسا آیانی چپّ و چاگردئے سجّهێن شهرانی سرا مان شانت و کَسّ آیانی رندا نکپت.
وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و آییا منا پَسّئو دات.
آیانی دێما کئومی چه اۆدا در کرتنت، کئومانی زمینی آیانی میراس کرتنت و اِسراییلئے کَبیلهای گدانانی تها جهمنند کرتنت.
تئو انگورئے درچکے چه مِسرا گوَتک، تئو کئوم ڈنّا در کرتنت و اے درچک کِشت.
من پرێشتگے چه تئو پێسر راهَ دئیان و کَنهانی و اَموری و هیتّی و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانَ گلّێنان.
ترا مرۆچی هر هُکمے که دئیان، هما پئیما بکن. من اَموری و کَنهانی و هیتّی و پِریزّی و هێوی و یَبوسیان چه تئیی دێما دورَ کنان.
هچکَس ترا دستَ نجنت و تاوان داتَ نکنت چێا که من تئیی پُشت و پناه آن. اے شهرا منی باوَرمند باز اَنت.“