21 بچار، منی نزّیکّا جاگهے هست. تئو اۆدا تَلارێئے سرا بۆشت.
هُداوند منی تلار اِنت، منی کلات و منی رَکّێنۆک اِنت، منی هُدا منی تلار اِنت و هماییئے پُشتا باهۆٹ و مئیارَ بان. آ منی اِسپر اِنت، منی زۆراکێن رَکّێنۆک و منی سنگر.
هُداوند زندگ اِنت. په منی تلارێن هُدایا نازێنک. منی رَکّێنۆکێن هُدایا شان و شئوکت بات.
چیا که سکّی و سۆریانی رۆچا منا وتی ساهگا داریت، وتی تمبوئے تها چێرَ دنت و تلارێئے سرا بُرزا اۆشتارێنیت.
ترا چه زمینئے گُڈسرا گوانکَ جنان، وهدے دلُنَ دْرهیت. منا دێم په تلارێا بر که چه من بُرزتر اِنت.
منی نجات و اِزّت گۆن هُدایا اِنت، هما منی مُهرێن تلار اِنت، منی پناهگاه اِنت.
نون سجّهێن سُنگی و مالیاتگیر و گُنهکارێن مردم، ایسّائے گوَرا آتکنت تان آییئے هبران بِشکننت.