30 دومی رۆچا موسّایا گۆن مهلوکا گوَشت: ”شما مزنێن گُناهے کرتگ. بله من بُرزادَ بان و هُداوندئے بارگاها رئوان. بلکێن شمئے گُناهانی کَپارَتا دات بکنان.“
موسّا و هارون چه هماییئے دینی پێشوایان اتنت و سَموییل هم چه همایان اَت که هُداوندئے نامِش گپت. هُداوندِش تئوار کرت و آییا پَسّئو داتنت.
موسّایا گوَشت: ”مرۆچی شما په هُداوندا گِچێن کنگ بوتگێت، چێا که شما سجّهێن وتی چُکّ و براتانی هلاپا پاد آتکگێت. پمێشکا مرۆچی شمارا هُداوندئے برکت رَستگ.“
نون وتی پتئے کِرّا پِرَ ترّان و آییا گوَشان: او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و
پمێشکا ترا گوَشان: اے جنێنئے بازێن دۆستیئے سئوَب اِش اِنت، که اِشیئے بازێن گناه بَکشگ بوتنت، بله آ که آییئے دۆستی کمتر اِنت، هما اِنت که آییئے بَکشتگێن گناه کمتر اَنت.“
درێچا وتی همرَگ و همزاتێن براتانی هاترا، من نالت کنگ بوتێنان و چه مَسیها بسِستێنان.
هما نالت که مئے سرا اَت، مَسیها وتی سرا زرت و اے ڈئولا مارا چه شَریَتئے نالتا مۆکتی، چێا که نبشته اِنت: ”هرکَس که دارئے سرا دْرَنجگ بوت، نالتیے.“
وتی هلاپێن مردمان په نرمی راستێن راها سۆج بدنت، بلکێن هدا آیان مۆه بدنت که تئوبه بکننت و راستیئے زانتا سر ببنت،
پمێشکا، وتی گناهان، یکدومیئے دێما بمَنّێت و په یکدومیا دْوا بلۆٹێت تان دْراه کنگ ببێت. پهرێزکارێن مردمێئے دْوایا زۆر مان و برجاهَ بیت.