20 هر وهدا که تَمبوئے تها کاینت، وتا بشۆدنت که مَمِرَنت، هما وهدا هم وتا بشۆدنت که کُربانجاهئے نزّیکّا کاینت که هِزمت بکننت و په هُداوندا آسجَتێن کُربانیگ چێر بسۆچنت.
هُدائے تُرس آسمانی هستیانی نیاما سکّ مزن اِنت، آ چه وتی چَپّ و چاگردئے سجّهێنان باکَمالتِر اِنت.
هپت رۆچا بێهُمیرێن نگن بوَرێت. هرچے هُمیر که شمئے لۆگان هست، ائولی رۆچا دئورِش بدئیێت. چێا که هرکَسا که ائولی رۆچا بگر تان هپتمی رۆچا هُمیری چیزّے وارت، آ مردم چه اِسراییلئے کئوما سِندَگَ بیت.
هارون و آییئے مردێنچُکّ وتی دست و پادان گۆن همے آپان بشۆدنت.
وتی دست و پادان بشۆدنت که مَمِرَنت. اے په هارون و آییئے نَسل و پَدرێچا اَبدمانێن پرمانے، نَسلانی نَسل.“
موسّا، هارون و هارونئے چُکّان همے آپ زرتنت و وتی دست و پاد شُشتنت.
جنێن، هما دمانا پِتْرُسئے پادانی دێما کپت و ساهی دات. وهدے وَرنا آتکنت، دیستِش که آ هم مُرتگ. ڈنّا برتِش و مردئے کِرّا کبرِش کرت.
وهدے هَنّانیایا اے هبر اِشکتنت، زمینا کپت و ساهی دات. هرکَسا که اے هبر اِشکت، آییئے دلا بلاهێن تُرسے نِشت.