25 نون اے چیزّان چه آیانی دستان بزور و کُربانجاهئے سرا سۆچَگی کُربانیگئے سرا اێرِش کن و سۆچِش. اے هُداوندئے بارگاها تاهیربَکشێن وشبۆے و په هُداوندا آسجَتێن کُربانیگے.
اِشانی وشّێن بۆ که هُداوندئے کِرّا سر بوت، وتی دلا گوَشتی: ”من چه اِد و رند هچبر زمینا انسانئے سئوَبا نالتَ نکنان، بِلّ تُرے چه کَسانیا آییئے دلئے واهگ بَد اَنت. چه اِد و دێم هچبر سجّهێن سَهداران اے پئیما هۆریگا گار و گُمسارَ نکنان که انّون کرتگُن.