2 په وتی برات هارونا پاکێن گُد تئیار کن که هارونا بْرَهدار و شاندار بکننت.
من اِشیئے دینی پێشوایان رَکّگئے پۆشاکا گورا دئیان و اِشیئے وپادارێن مردم په شادهی کوکّارَ کننت.
تئیی دینی پێشوایان پهرێزکاریئے پۆشاک گوَرا بات و تئیی وپادارێن هزمتکار شادهیئے کوکّار بکناتنت.‘“
چێا که هُداوند چه وتی کئوما وشنۆد اِنت، آ بێکِبران سۆبمندیئے تاجا بَکشیت.
اِزّت و شان هماییئے چپّ و چاگردا اِنت و کدرت و زێبایی آییئے پاکێن بارگاها.
په هارونئے مَردێنچُکّان اَنچێن جامَگ و لانکیگ و کُلاه اَڈّ کن که آیان بْرَهدار و شاندار بکننت.
اے چه اِسراییلیانی نێمگا په هارون و آییئے چُکّان ابدمانێن شُگرانهے، چه هما همدلیئے کُربانیگان که اِسراییلی په هُداوندا کننتِش.
دَزگواپێن گُدان، بزان دینی پێشوا هارونئے پاکێن گُد و په دینی پێشواییا آییئے چُکّانی گُدان اَڈّ بکننت و
پاکێن گُدان هارونئے گوَرا دئے، رۆگنی پِر مُش و وَپکی کن که دینی پێشوا ببیت و منی هِزمتا بکنت.
گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.
اِشانی بدلا، هُداوند ایسّا مَسیها وتی پۆشاک بکنێت و وتی گُنهکارێن سَرِشتئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا مبێت.
ایسّا مَسیهئے سرا باورمندی، اے پاکیئے بَکشش و ٹێکیا په سجّهێن باورمندانَ رسێنیت و په کَسّا هچّ پَرک و پێرے اِلّگَ نبیت.
چێا که شما سجّهێن مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ بوتگێت و مَسیهئیگ اێت و نون آ شمئے سِتر اِنت که شما پۆشِتگ.
آ وهدا که هُداێن پتا ایسّا شان و شرپ دات. پرشئوکتێن تئوارے په ایسّایا آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، من چه اِشیا باز وشّ و رزا آن.“
او دُردانگان! انّون ما هُدائے چُکّ اێن، بله اَنگت زانگ نبوتگ که ما چے جۆڑ بئیگی اێن، همینچُکَ زانێن، وهدے آ زاهرَ بیت ما هم هماییئے ڈئولا بێن، پرچا که آ وهدی ما آییا هما پئیما گِندێن که آ هست.
آییا لیلُمێن، رُژنا و سپاێن گُد، په گوَرا کنگا دئیگ بوتگ.“ لیلُمێن گُد، هُدائے پَلگارتگێن مردمانی پهرێزکاری اَنت.
تئو آ په مئے هُدایا دینی پێشوا و بادشاهیے جۆڑ کرتگاَنت و آ، زمینئے سرا هکومتَ کننت.“