40 بچار، اے سجّهێن چیزّان هما پئیما اَڈّ کن که من ترا کۆهئے سرا پێش داشت.
په چِراگدان و اِشیئے سجّهێن سامانانی اَڈّ کنگا یکّ تالانتے زَگرێن تلاه کارمرز کن.
تَمبو و تَمبوئے تَهئے سجّهێن سامانان هما پئیما اَڈّ بکننت که من ترا پێشَ داران.
تَمبوا هما پئیما مِکّ کن که من کۆهئے سرا ترا پێش داشت.
کُربانجاها چه دارئے تَهتَگا اَڈّ کن. تۆکی بِلّ که هۆرک و هالیگ اِنت. هما پئیما اَڈّی کن که من ترا کۆهئے سرا پێش داشت.
پِر مُشَگی رۆگن و په پاکێن جاگها وشبۆێن سۆچُکی هم اَڈّ بکننت. اے سجّهێن چیزّان هما پئیما اَڈّ بکننت که من ترا هُکم داتگ.“
بِسَلێل و اُهولیاب و سجّهێن هُنَرمند که هُداوندا دانایی بَکشاتگاَتنت، بزان هرکَس که دلا پرمات که بیئیت و کار بکنت، موسّایا آ گْوانک جت.
گیابانا ’شاهدیئے تَمبو‘ مئے پت و پیرُکان گۆن اَت و هما پئیما اَڈّ کنگ بوتگاَت که هُدایا موسّا سۆج داتگاَت، بزان هما نمونهئے ڈئولا که آییا دیستگاَت.