20 کَرّوبیانی دێم گۆن یکدومیا ببیت و چمِّش گۆن سرپۆشا. بانزُلِش بُرزادیا پَچ ببنت و سرپۆشا ساهێل بکننت.
وابے دیستی تَه پَدانکے که یکّ سَرے زمینا اِنتی و دومی سَر آسمانا و هُدائے پرێشتگ سرَ کپنت و اێرَ کپنت.
تِلاهئے دو کَرّوبی اَڈّ کن، تلاها بزور و ٹَپّ و اَڈِّش کن. اے کَرّوبیان سرپۆشئے دوێن سَران اَڈّ کن،
یکّ کَرّوبیے سرپۆشئے یکّ سرێا اَڈّ کن و آ دگه کَرّوبیا دومی سرا. سرپۆش و دوێن سرانی کَرّوبیان جتا جتا اَڈّ مکن، اے یَکٹُکُّر ببنت.
گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، دێمترا شما گندێت که آسمان پَچَ بیت و هُدائے پرێشتگ چه انسانئے چُکّئے راها سَرَ کپنت و اێرَ کپنت.“
په آیان پَدَّر بوتگ که وهدے هبرا اَتنت وتی هِزمتا نکنگا اَتنت، شمئے هِزمتا کنگا اَتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مِستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مِستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.
هما مَسیه که آسمانا شتگ و نون هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ و پرێشتگ و زۆر و واک، هماییئے دستئے چێرا اَنت.