2 اێوکا تئوِ موسّا منِ هُداوندئے کرّا بیا. آ دگه مردم نزّیکّا مئیاینت. مهلوک هم تئیی همراهیا بُرزاد مئیئیت گۆن.“
کۆهئے چَپّ و چاگردا په سجّهێن مردمان هدّ و سیمسر بگیشّێن و بگوَش: ’هبردار! کۆها سر مکپێت. کۆهئے لَمبان هم دست پر مکنێت. هرکَسا که کۆه دست جت، مَرکئے سِزا دئیَگَ بیت.
مهلوک دور اۆشتات و موسّا دێم په هما بَزێن تهاریا شت که هُدا اۆدا اَت.
هُدایا گۆن موسّایا گوَشت: ”بُرزاد، منِ هُداوندئے بارگاها بیا. تئو و هارون و ناداب و اَبیهو و اِسراییلئے هپتاد کماش بیاێت و چه دورا پرستش کنێت.
موسّا و آییئے کُمَککار یوشا راه گپتنت. موسّا هُدائے کۆها سر کپت.
موسّا کۆها سر کپت و جمبرا کۆه سرپۆش کرت.
موسّا کۆها سر کپت و جمبرئے تها شت و تان چِلّ شپ و چِلّ رۆچا همۆدا جَلِّت.
موسّا آتک و هُداوندئے سجّهێن هبر و پرمانی مردمانا سر کرتنت. سجّهێن مهلوکا په همتئواری گوَشت: ”هُداوندا هرچے که گوَشتگ، ما اَنچُشَ کنێن.“