چۆ بوت که سئیمی رۆچئے سُهبا گْرند و گِرۆک بوت و کۆهئے سرا بَزێن جمبرے زاهر بوت و کرنائے اَنچێن ترُندێن تئوارے چِست بوت که اُردگاهئے سجّهێن مردم چه تُرسا لَرزِتنت.
همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“