25 من تئیی هُداوندێن هدا آن. منی هِزمتا بکن، من تئیی رِزک و رۆزیگا برکتَ دئیان و نادْراهیا چه تئیی جانا دورَ داران.
هما که تئیی سجّهێن گناهانَ بَکشیت و تئیی درستیگێن نادراهیان دراهَ کنت.
هُداوندا گوَشت: ”اگن تئو په دلگۆش وتی هُداوندێن هُدائے تئوارا گۆش بدارئے و هما کاران بکنئے که آییئے چمّان شَرّ اَنت، اگن آییئے هُکمان دلگۆش بکنئے و آییئے سجّهێن پرمانان بِمَنّئے، هچّ چُشێن نادْراهیے تئیی سرا نئیاران که من مِسریانی سرا آورت، چێا که منِ هُداوند تئیی دْراه کنۆک آن.“
دهێن رۆچانی هلاسیا، دیستِش که آ، چه اے دگه وَرنایان جاندْراهتر و پزّۆرتر اَنت که شاهی وراکِش وارتگاَت.
گڑا ایسّایا گوَشت: ”او شئیتان! چه منی دێما گُم بئے! پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.“