12 کۆهئے چَپّ و چاگردا په سجّهێن مردمان هدّ و سیمسر بگیشّێن و بگوَش: ’هبردار! کۆها سر مکپێت. کۆهئے لَمبان هم دست پر مکنێت. هرکَسا که کۆه دست جت، مَرکئے سِزا دئیَگَ بیت.
پِرئونا گۆن موسّایا گوَشت: ”ٹَگَل چه منی دێما! هبردار. دگه برے منی دێما نکپئے. منی دێما کپتئے، تئیی مَرک اِنت.“
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اێر کَپ و مردمان هبردار کن که په هُداوندئے چارگا گیشّێنتگێن هَدّ و سیمسرا مپرۆشێت. اگن نه، چه شما بازێنے مِریت.
موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”مهلوکا سینائے کۆها سر کپگئے اِجازت نێست، چێا که تئو وت مارا هبردار کرتگ و منا گوَشتگ که کۆهئے چَپّ و چاگردا هَدّ و سیمسرے بگیشّێن و کۆها په هُداوندا وَپک کن.“
اێوکا تئوِ موسّا منِ هُداوندئے کرّا بیا. آ دگه مردم نزّیکّا مئیاینت. مهلوک هم تئیی همراهیا بُرزاد مئیئیت گۆن.“
هبردار! اے مُلکا که رئوگا ائے، گۆن اے مُلکئے مردمان هچّ پئیمێن اَهد و پئیمان مبند، چۆ مبیت که دامێا بکپئے.
کَسّ گۆن تئو کۆها سر مکپیت و کۆهئے سرا هچّ جاگه یکّ مردمے هم گِندگ مبیت. رمگ و گۆرُم هم کۆهئے دێما مچَرنت.“