آکوبا گۆن وتی لۆگئے مردم و آ دگه سجّهێن همراهان گوَشت: ”هما ڈنّی هُدا که شمئے نیاما اَنت، چه وت دَرِش کنێت، وتا پاک و پَلگار کنێت و وتی پُچّان بدل کنێت و
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگاَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگاَنت.