نون اے مردئے جَنا بِدئے. اے مرد نَبیے. په تئو دْوا کنت و تئو زندگَ مانئے. بله اگن اے مردئے جَنا مدئیئے، دلجم بئے که تئیی جند و تئیی سجّهێن مردم اَلّما مرنت.“
دوازدهێن کاسِدان، سجّهێن مرید لۆٹتنت و گوَشتِش: ”اے هبر شَرّ نهاِنت که ما وَرد و وراکئے وَنڈ و بهر کنگئے کارانی سئوَبا، چه هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا نادلگۆش ببێن.