16 وهدے جێڑهے بیتِش، اے منی کِرّا کاینت و من دوێن نێمگئے مردمانی پئیسلها کنان و هُدائے پَرمان و سر و سۆجانِش سرَ کنان.“
موسّائے ناکۆا گوَشت: ”تئو شَرّێن کارے کنگا نهائے.
دومی رۆچا پدا ڈَنّا شت و دیستی که دو اِبرانی مِڑَگا اِنت. گۆن مئیاریگێن مردما گوَشتی: ”چێا وتی هَمکئوما جنَگا ائے؟“
چه درۆگێن بُهتامجَنیا پَهرێز کن. بێگُناه و راست و بَرهَکّێن مردما مَرکئے سِزا مدئے. چێا که من ناهَکّێن مردما بێگُناه هسابَ نکنان.
بله پێسرا گۆن اِسراییلئے کماشان گوَشتی: ”تانکه ما شمئے کِرّا واترَّ نکنێن، همِدا بجَلّێت. بچار، هارون و اَهور شمئے کِرّا اَنت. هرکَسا جێڑهے بوت، همِشانی کرّا برئوت.“
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“