په من هاکئے کُربانجاهے اَڈّ کن. اۆدا چه وتی پَس و گۆکان سۆچَگی کُربانیگ و همدلیئے کُربانیگ پێش کن. هر جاگه که من ترا وتی نامئے یات کنگا پَرمایان، همۆدا تئیی کرّا کایان و ترا برکتَ دئیان.
موسّایا مُدام تَمبوے زرت و چه اُردگاها دور مِکَّ کرت. اے تَمبوئے نامی گِندُکئے تَمبو کرت. هرکَس که هُداوندئے سر و سۆجانی لۆٹۆک اَت، چه اُردگاها ڈَنّ گِندُکئے تَمبوا شت.