اِسراییلیان گوَشت: ”دْرێگتا ما مِسرا هُداوندئے دستا بمُرتێنێن. اۆدا وَه ما گۆشتئے دێگانی کِرّا نِشتگاَتێن و دِلئے سێرا نانَ وارت. بله شما مارا اے گیابانا آورت که اے سجّهێن مهلوکا چه شُدا بکُشێت.“
وهدے مهلوکا دیست که موسّایا چه کۆها اێر کپگا سکّ دێر کرت، هارونئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و گوَشتش: ”بیا، په ما هُدا اَڈّ کن که راها چه ما پێسَر ببنت، چێا که آ مَرد، موسّا که مارا چه مِسرا دری کرت و آورتی، نزانێن آ چۆن بوت.“
بله موسّایا وتی هُداوندێن هدائے کرّا پریات و زاری کرت و گوَشت: ”او هُداوند! اے مهلوک که تئو گۆن مزنێن واکے و زۆرمندێن دستے چه مِسرا در کرت و آورت، نون اِشان چێا تئیی هِژم بسۆچیت؟